ÇIRA BER KORA! BILÛR A BER GA!

ÇIRA  BER  KORA!
BILÛR A  BER GA!

“Ji  kor re  pênex  çira  û  fener,
Jêr  xêrnakê,  ne  kar û ne  zerer,
Ku,  yek  hebê  pêre  bidê  xeber,
Jêre  wekî  hev,  qerwaş  û  dîlber.

“Ew  ga ê  reş  sitrih  tûj  wekî  şûr,
Ew,  fêmnakê,  ne  saz û ne  bilûr,
Di xwazê  xelasbê  ji  ber  imbûr,
Ku  hebê  gîha,  ew  her  dagrê  ûr.

>>>>>>>>>>>>>>>>>>

“Ez  dixawzim,  tev kurd û Kurdîstan,
Ez  na xwazim,  ku bibim  Encûman.
A herî   baş  netew  û  nîjadî,
Ji mer  nabê,  bê olî  û  mîladî.

“Me, di wextekî de  gelek  kir  haw hew,
Dawî  hat,  me  teva  dît  ku  derew.
Hinek  serjêr  û  hinek  ber bi  kaş,
Tevan  dixwestin,  tiştekî  belaş.

Werin  netewek  rast,  bikin  wek  mêra,
Bes  rê bidin  van  hirç  û  van  gura.
Ku  rêber  diz  derwîn  û  keleş bin,
Her  emê  bi kul  û  derd  nexweş bin.

Hinek  hene,  xain  û  rû reşin!
Bi  gelê xwere  xaîn  di meşin.
Wexta  ku  rêberê me  wisabin,
Ê ku  bi şûnde  man  wê  çawabin?

Sibeh,  êvar  gotin  û  gale gal,
Em  berê xwe  didin  kaş  û  newal,
Hin mirin,  hin birîndar  û  kambax!
Hinek  li mal  palday  rihet  û  sax!

Ey  welat  ji ber  diza  revîm  dûr,
Lê  dîsa  dil  bi dûvted  zûre zûr.
Ez  pir  dinalim,  bi  qîr  û  hewar,
Dil û nav  helîyan,  kezeb  hat  xwar.

Cî û war  xanî  hewş,  li min  bûn  çal,
Ez  mam  berbend  şahnaza  pir  delal.
Felek  ji te   ne minet,  mal  ne  ava,
Te  ji mer  neşîyand  kurkî  bava.

“Bira  ji min  nekin  rexne  û  gazin,
Şev û roj  aqil  û  mîjî  na razin.
Van  sofîyê  nexwendî  har  û  dîn!
Tev  bûne  aşiqê  derpî yê  şîn!

Ez  tev  dibînim,  wan  neyarê xwe,
Ez  nikarim,  bi xwazim  mafê xwe.
Ez  dibînim  dikin  fêlê  genî,
Lê  ez  nikarim  bêjim  ne  wanî.

Ew  dibê  qey  dilciwan  nikarî,
Diz  û  keleş  tên  min  bi neyarî.
Ew  dizê  xedar  derdikevin  jor,
Ji mer  nahilin,  ne  cî û ne  dor.

Dixwazim  tev  bibin  zane  û  jîr,
Bibin  milet  perwer  û  rewşenbîr.
Heger  hûn  dixwazin  ku  bi pirsin,
Ji  dilciwan,  ne revin,   ne  tirsin.

Ger  hûn  destûrek  nûjen bidin  pêş,
Nedin  dûv  wan  dil  gemar  tev  qirêj.
Heta  ku  we  çêkir  hewş  û  xanî,
Xelk  bi teyara  firîn  çûne  banî!

Bi  vira  jevre  di bêjin  heval,
Wê  tev  herê  ew xaîntî  ew  mal.
Dixwazin,  bi dijmin  heval  bikujin,    
Sêwyê  ku  man  xwîna wan  bimijin.

Bi hevdûre  wek  rast  dikin  limêj,
Li  şûna wan  dimîne  tev  qirêj.
Ji  nişkêv  dan  qîr û  selewatan,
Heçî  hat  ku  îw,  agir di  dadan!

Hûn  dilekî  çêkin,  tev  ji pola,
Bo  pera,  ji dijmin re  neb  kole.
Gur  rovî  li dora min  zûre zûr,
Fikrû  ramanê min  gelekî  kûr.

Yan  ji  dexsa  ku  heye,  navê min,
Tev  di ricifin,  tev  bûne  dijmin.
Ez  wek  wan  nakim,  çiqas  bizûrin,
Diz û çeqel  ji doza  welat  dûrin.